Σ' ευχαριστώ, κορούλα μου!!

Σ' ευχαριστώ, μωρό μου!

Σ' ευχαριστώ που μέσα από τα δικά σου καθαρά ματάκια

βλέπω τον κόσμο ξανά από την αρχή!

Σ' ευχαριστώ που δίνεις νόημα

στην κάθε μας βόλτα

στην κάθε μας βουτιά στη θάλασσα

σε κάθε μας γεύμα

σε κάθε απλή, καθημερινή στιγμή!

Σ' ευχαριστώ για τα φιλιά και τις αγκαλιές

που είναι τόσο αυθόρμητα

και τόσο ζεστά!

Που φωνάζουν "Σ' αγαπώ μαμά!"

και μου φτιάχνουν τη διάθεση για όλη την υπόλοιπη μέρα!

Σ' ευχαριστώ, κορούλα μου!!

Ευχές για μια όμορφη μέρα!!!!!

Μια μέρα το μικρό Τσατσατατούτου γέννησε στη φωλιά του τρία αυγά. Μα μόλις έλειψε για λίγο από τη φωλιά του, ένα μικρό ποντίκι ήρθε κι έφαγε λίγο από το ένα αυγό. Μετά από λίγες μέρες που έφυγε πάλι το πουλί από τη φωλιά, το ποντίκι ήρθε και χάλασε και το δεύτερο αυγό.

Πολύ λυπημένο, το μικρό τσατσατατούτου πάει στο βασιλιά των πουλιών, το Φοίνικα : "Μεγαλειότατε, σας ικετεύω να με βοηθήσετε και να τιμωρήσετε το ποντίκι που σκότωσε τα δυο παιδιά μου". Όμως ο Φοίνικας, περιφρονώντας το μικρό πουλί, το διώχνει λέγοντας: "Πώς τολμάς να μ' ενοχλείς για δυο ασήμαντα αυγά; Εσύ σαν γονιός έπρεπε να φροντίζεις ο ίδιος για τα παιδιά σου. Το φταίξιμο είναι όλο δικό σου". Το μικρό Τσατσατατούτου, απογοητευμένο, λέει του Φοίνικα: "Εγώ ήρθα σε σας, τον άρχοντα των πουλιών, για να βρω δικαιοσύνη και σεις μου λέτε πως κάνω πολλή φασαρία για ασήμαντα πράγματα. Πολλές φορές, ωστόσο, και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη δυστυχία".
Όμως, ο Φοίνικας δεν άκουγε πια το μικρό πουλί, που γύρισε έτσι περίλυπο στη φωλιά του και σκεφτόταν με ποιον τρόπο θα προστάτευε το τελευταίο του αυγό. Του ήρθε τότε μια ωραία ιδέα: ξεριζώνει από το λιβάδι ένα δυνατό καλάμι, το ξύνει μπροστά σαν βέλος και κρύβεται πίσω από ένα θάμνο δίπλα στη φωλιά του περιμένοντας. Μετά από λίγη ώρα, όταν το ποντίκι φάνηκε κι άρχισε να πλησιάζει τη φωλιά, το μικρό Τσατσατατούτου πετάχτηκε από την κρυψώνα του και του κατάφερε ένα φοβερό χτύπημα.
Το ποντίκι, σκούζοντας από τον πόνο και την τρομάρα, πέφτει και προσγειώνεται μέσα στο ρουθούνι του λιονταριού που κοιμόταν στην όχθη της λίμνης.
Τρομαγμένο το λιοντάρι, μέσα στον ύπνο του, βουτάει στο νερό και τρέχοντας σαν σίφουνας πέφτει πάνω στο δράκο που ραχάτευε αμέριμνα.
Ο αγαθός δράκος, που νόμιζε πως το λιοντάρι τού επιτίθεται, πηδάει με φόρα απ' το νερό ψηλά στον αέρα και με τη μακριά ουρά του γκρεμίζει τη φωλιά του Φοίνικα σπάζοντας το αυγό που βρισκόταν μέσα.
Ο Φοίνικας, έξαλλος, ορμάει στο δράκο φωνάζοντας: "Άθλιε, τι σου έκανα και κατέστρεψες τη φωλιά και το πολύτιμο αυγό μου;".
Σαστισμένος ο δράκος λέει του Φοίνικα: "Δεν φταίω εγώ. Εγώ κολυμπούσα αμέριμνα όταν όρμησε καταπάνω μου το λιοντάρι να με κατασπαράξει. Πετάχτηκα απ' τον τρόμο μου και η κακή τύχη το 'θελε να πέσω στη φωλιά σας. Ο μόνος υπεύθυνος είναι το λιοντάρι".
Πάει τότε ο Φοίνικας στο λιοντάρι κι αρχίζει να το κατηγορεί, όμως το λιοντάρι λέει του Φοίνικα : "Τι φταίω εγώ; Εγώ κοιμόμουνα κι ήρθε το ποντίκι και χώθηκε μέσα στο ρουθούνι μου. Τρόμαξα κι εγώ κι έτσι έπεσα πάνω στο δράκο. Το ποντίκι φταίει και κανένας άλλος".
Πετάει τότε ο Φοίνικας, βρίσκει το ποντίκι και αρχίζει να του φωνάζει γεμάτος οργή, μα το ποντίκι τρέμοντας του λέει: "Δεν φταίω εγώ, μεγαλειότατε, αλλά το Τσατσατατούτου που με χτύπησε με ένα βέλος και μ' έκανε να πέσω στο ρουθούνι του λιονταριού. Το Τσατσατατούτου έχει όλη την ευθύνη". Φουρκισμένος ο Φοίνικας τραβάει γραμμή για τη φωλιά του Τσατσατατούτου.

"Με θυμάστε καθόλου;" το ρωτάει επιτιμητικά το μικρό πουλί. "Όταν ήρθα να σας ζητήσω βοήθεια, με διώξατε και μου είπατε πως κάθε πουλί πρέπει να προσέχει μόνο του τα αυγά του. Άκουσα κι εγώ τα λόγια σας κι υπερασπίστηκα όπως νόμιζα καλύτερα τη φωλιά μου, χτυπώντας το ποντίκι με το βέλος. Σας είχα προειδοποιήσει ότι από τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορεί να 'ρθουν μεγάλες συμφορές, σεις όμως δεν καταδεχτήκατε να με ακούσετε. Ποιος φταίει λοιπόν για όλα; Ποιος;"
Στα λόγια αυτά ο Φοίνικας δεν βρήκε τι να απαντήσει και ντροπιασμένος πέταξε μακριά...

ΘΥΜΟΣ Η ΑΓΑΠΗ!!!!!!

Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 4 ετών γιος του ,
πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου.

Στο θυμό του απάνω , ο άνδρας αυτός πήρε του παιδιού του το
χέρι και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί ,το χτύπησε πολλές φορές ..

Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλάσιων
σπασιμάτων.

Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του ..... με τα παραπονεμένα
μάτια γεμάτα πόνο τον ρώτησε, ' Μπαμπά.. πότε τα δάχτυλά μου
θα μεγαλώσουν πάλι ? '

Το άτομο βλάφθηκε έτσι και βουβός πήγε πίσω στο αυτοκίνητό
του και το κλώτσησε πολλές φορές .

Σκεπτόμενος αυτό που έκανε ,βρικσκόμενος
μπρόστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές ,
αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα 'ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ".

Η επόμενη ημέρα ο ανδρας αυτος έκανε ξανά ένα μεγάλο λάθος και αυτοκτόνησε ....


Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο
επιλέξτε τo τελευταίo για να έχετε
μία όμορφη, καλή ζωή ....

Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται ενω
οι άνθρωποι είναι για
να αγαπηθούν και δυστυχώς στους καιρούς μας οι άνθρωποι αγαπάνε αντικείμενα και χρησιμοποιούν ανθρώπους σαν αντικείμενα


Προσέξτε τις σκέψεις σας, γίνονται λέξεις.
Προσέξτε τις λέξεις σας, γίνονται ενέργειες. Προσέξτε τις ενέργειές σας, γίνονται συνήθειες.
Προσέξτε τις συνήθειές σας, γίνονται χαρακτήρας. Προσέξτε το χαρακτήρα σας, γίνεται το πεπρωμένο σας.