Τα λέμε...

Αγαπημένε,
η ζωή κυλάει σαν ποτάμι
Πίνει απ' τα δάκρυα βροχή
μα στάζει σε ένα τζάμι
Πες μου τι σημαίνει "τα λέμε"
φεύγουν για πάντα οι στιγμές με ότι καίμε
Τα λέμε...
Τόσο γενική αυτή η φράση
Ταιριάζει τέλεια στην κρύα σου στάση
Τα λέμε...
Να αγκαλιαστούμε τελευταία φορά
Να κλαίμε...
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Γαμώτο!
Ποιος σου 'χει μάθει να σκοτώνεις με ψέμα
σκληρούς ανθρώπους να πατάς σαν εμένα
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις
Αντίο...
Πόση υποκρισία γλυτώνεις
Θέλει να έχεις ψυχή να πληγώνεις
Τα λέμε...
Είναι της καρδιάς μου απορία
Ανωτερότητα δε θέλω καμία
Κυλιέμαι...
Νομίζεις πέφτω χαμηλά μα εγώ
τιμάω το τέλος και νιώθω
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
Εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Γαμώτο!
Ποιος σου 'χει μάθει να σκοτώνεις με ψέμα
Σκληρούς ανθρώπους να πατάς σαν εμένα
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις
Αντίο, τελειώσαμε, φύγε!
Μην τολμήσεις να με βρεις ξανά
Δεν τα λέμε πια ποτέ
Θέλω μόνο να ξεχάσω
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
Εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Γαμώτο!
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Άκου κάτι αληθινό:
"Αγάπη μου αντίο,πονάω...
...γαμώτο"

 

Μέχρι το τέλος. Νατάσσα Μποφίλιου

Μέχρι το τέλος η ψυχή

κι όμως πηγαίνει και πιο κει

καλά που βρέθηκες εσύ

να μου την ταξιδέψεις

και μη σε νοιάζουν τα λεφτά

αν μ' αρνηθείς ως τις εφτά

θα περισσέψουν αρκετά 

τριάντα θα ξοδέψεις

όχι που τρέμω το σταυρό

αλλά που δεν μπορώ να βρω

χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία

δε φεύγω για παλικαριά

αλλά που μού 'πεσε βαριά

μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία

δε σού ζητάω να πληρωθώ

μονάχα όταν σταυρωθώ 

άσε με ν' αναμετρηθώ 

μ' αυτά που σέ πονάνε

κι άμα γυρίσεις νικητής 

θα χεις καρδιά να κοιμηθείς

αυτούς που φεύγουνε νωρίς

ποτέ δεν τούς ξεχνάμε

όχι που τρέμω το σταυρό

αλλά που δεν μπορώ να βρω

χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία

δε φεύγω για παλικαριά

αλλά που μού 'πεσε βαριά

μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία

Μέχρι το τέλος η ψυχή

κι όμως πηγαίνει και πιο κει...

Ψευδαισθήσεις

Όταν οι άλλοι μιλούν εγώ σωπαίνω...
θα μιλήσω μόνο όταν θα είσαι εκεί να με ακούσεις...
ως τότε θα γράφω για ‘σενα..για σένα που τριγυρίζεις στο μυαλό μου...
δεν θα τα διαβάσεις, ίσως κανείς να μη τα διαβάσει, 
αλλά και πάλι εγώ θα είμαι εδώ,να εκθέτω τις ψευδαισθήσεις μου σε αόρατα μάτια..

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΟΛΥ συγγραφέας ΝΟΡΓΟΥΝΤ ΡΟΜΠΙΝ

Γυναίκες! Πλάσματα ευαίσθητα, συναισθηματικά, σύνθετα... Ερωτεύονται, δίνονται και αγαπούν. Πολλές φορές υπερβολικά... και τότε η ίδια η αγάπη γίνεται εθισμός. Η επιθυμία να αγαπήσουν και να αγαπηθούν γίνεται πιεστική και σκιάζει κάθε άλλη ανάγκη. Η Robin Norwood, προτείνει έξυπνους τρόπους και δείχνει το δρόμο στις γυναίκες να βγουν από το φαύλο κύκλο της παράλογης, παθολογικής αγάπης.
Υπενθυμίζει στις γυναίκες να αγαπούν, να εκτιμούν και να σέβονται τον εαυτό τους γιατί μόνο τότε θα έχουν υγιείς, ισότιμες, ολοκληρωμένες και ουσιαστικές σχέσεις γεμάτες αληθινή αγάπη.

 

1996

2005