Άνθρωπος : ..πες μου άνεμε, γιατί δεν το κατάλαβα ! Πως μπορούμε να είμαστε πάντα θετικά άτομα? Πως θα το καταφέρουμε αυτό ?
Άνεμος
: ..κάθε πρωί που ξυπνάς, πες τον εαυτό σου, έχω δυο επιλογές σήμερα.
Μπορώ να επιλέξω να είμαι σε καλή διάθεση ή να επιλέξω να είμαι σε κακή
διάθεση.
Άνθρωπος: ..Εντάξει! επιλέγω να είμαι σε καλή διάθεση. Όμως κάθε φορά κάτι κακό συμβαίνει.. και μετά πως ?
Άνεμος: ..μπορείς να επιλέξεις να είσαι θύμα της κατάστασης ή να μάθεις απ' αυτήν.
Άνθρωπος:
..Εντάξει! επιλέγω να μάθω απ' αυτήν. Όμως κάθε φορά κάποιος άλλος
έρχεται σε μένα κάνοντας μου παράπονα, και μετά τι ?
Άνεμος: ..μπορείς να επιλέξεις να δεχτείς τα παράπονα του ή να του επισημάνεις τη θετική πλευρά της ζωής.
Άνθρωπος: ..Εντάξει! επιλέγω να επισημάνω τη θετική πλευρά της ζωής.. Όμως δεν είναι και τόσο εύκολο.
Άνεμος:
..κι όμως είναι ! Ζωή σημαίνει επιλογές. Όταν απομακρύνεις τα σκουπίδια
απ' το μυαλό σου, θα δεις πως η κάθε στιγμή στη ζωή σου είναι και μια
επιλογή. Εσύ επιλέγεις πως θα αντιδράς και πως θα αισθάνεσαι στην
οποιαδήποτε κατάσταση που σου παρουσιάζεται. Εσύ επιλέγεις την καλή ή
την κακή διάθεση στην όποια θέλεις να βρίσκεσαι. Τα συναισθήματα
γεννιούνται από τις σκέψεις, πάρε τον έλεγχο των σκέψεων σου και θα
μπορείς ν' αλλάξεις τον τρόπο που αισθάνεσαι. Είναι δική σου επιλογή, το
πως θα ζήσεις τη ζωή σου !
Αυτή είναι η μυστική μου κρυψώνα. Εδώ λέω αυτά που αισθάνομαι και δεν με νοιάζει τίποτα. Ανοίγω την καρδία και την ψυχή μου. Αυτός είναι ο κόσμος μου......Ο όμορφος κόσμος μου!!!
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010
(((♥)))
Στους μεγάλους κύκλους του χρόνου
και στους απέραντους δρόμους του κόσμου η ζωή είναι μεγαλύτερη
από τη ζωή μας
και πιο ευρύχωρη από τα πράγματα.
Αρκεί, φίλε, να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή
και να διέρχεσαι με τέτοια ταχύτητα το χρόνο, ώστε να μην
προλαβαίνει να σε κάνει μεγαλύτερο και να συντρίβει τη στιγμή σου.
Τότε, βέβαια, ο χρόνος σε κάνει πιο νέο
κι ανάμεσα στο πρόσωπό σου και στο πρόσωπο μια τρυφερή μορφή
διαγράφεται και σβήνει και έρχεσαι από τον εαυτό σου που σε
ξαναγεννά στον καινούριο χρόνο νεότερο
Γ. Σεφέρης.
και στους απέραντους δρόμους του κόσμου η ζωή είναι μεγαλύτερη
από τη ζωή μας
και πιο ευρύχωρη από τα πράγματα.
Αρκεί, φίλε, να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή
και να διέρχεσαι με τέτοια ταχύτητα το χρόνο, ώστε να μην
προλαβαίνει να σε κάνει μεγαλύτερο και να συντρίβει τη στιγμή σου.
Τότε, βέβαια, ο χρόνος σε κάνει πιο νέο
κι ανάμεσα στο πρόσωπό σου και στο πρόσωπο μια τρυφερή μορφή
διαγράφεται και σβήνει και έρχεσαι από τον εαυτό σου που σε
ξαναγεννά στον καινούριο χρόνο νεότερο
Γ. Σεφέρης.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!
Ένας άνθρωπος, σ' όλη του τη ζωή έψαχνε την Αλήθεια και δεν μπορούσε να
τη βρει. Πέρασε απ' όλες τις χώρες του κόσμου, βρέθηκε στις χώρες του
Βορρά, στις χώρες του Νότου και της Δύσης χωρίς αποτέλεσμα.
Κάποια φορά που βρέθηκε σε μια μικρή χώρα της Ανατολής, ένοιωσε κουρασμένος και απελπισμένος και κάθισε κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς. Ξαφνικά, από το εσωτερικό της σπηλιάς ακούστηκε κάποιος θόρυβος σαν γρύλισμα. Ο άνθρωπος σηκώθηκε και πλησίασε την είσοδο με ένα ξίφος στο χέρι. Ξεχώρισε μια σκοτεινή μορφή που του φάνηκε ότι ανήκε σε γυναίκα. Μπήκε στη σπηλιά όπου βασίλευε φοβερή δυσοσμία. Όταν τα μάτια του συνήθισαν στο σκοτάδι, είδε πράγματι μια γυναίκα, γριά και αποκρουστική, ρυτιδιασμένη, τριχωτή και βρωμερή.
Εκείνη, σήκωσε προς το μέρος του τα θολά μάτια της και τον ρώτησε, τι θέλει.
- Αναζητώ την Αλήθεια, απάντησε εκείνος.
- Τη βρήκες, του είπε η γριά.
- Εσύ είσαι η Αλήθεια;
- Ναι.
- Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος;
Εκείνη του έδωσε αποδείξεις. Ήξερε τα πάντα για αυτόν, το όνομά του, την ηλικία του, τις περιπέτειές του. Ο άνθρωπος έμεινε αποσβολωμένος και απογοητευμένος, ρώτησε με αμηχανία:
- Είσαι τόσο άσχημη! Ποτέ δεν είχα συναντήσει τίποτα πιο τρομερό από 'σένα. Όμως όλοι θέλουν να σε γνωρίσουν! Θα με ρωτήσουν! Πρέπει να τους πω κάτι! Τι να τους πω;
- Πες τους ψέματα, είπε η Αλήθεια, πες τους ότι είμαι νέα και ωραία, και όλοι θα σε πιστέψουν.
Η αλήθεια συνήθως είναι πικρή... η γυμνή, μαύρη αλήθεια... Είναι σκληρή και κακιά γιατί πονάει...
Ζητάμε πάντα να μάθουμε όλη την αλήθεια ούτε καν τη μισή, ξέροντας πως τις περισσότερες φορές θα φέρει δυστυχία, αλλά στην πραγματικότητα προτιμούμε να ακούσουμε το ψέμα.....
Κάποια φορά που βρέθηκε σε μια μικρή χώρα της Ανατολής, ένοιωσε κουρασμένος και απελπισμένος και κάθισε κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς. Ξαφνικά, από το εσωτερικό της σπηλιάς ακούστηκε κάποιος θόρυβος σαν γρύλισμα. Ο άνθρωπος σηκώθηκε και πλησίασε την είσοδο με ένα ξίφος στο χέρι. Ξεχώρισε μια σκοτεινή μορφή που του φάνηκε ότι ανήκε σε γυναίκα. Μπήκε στη σπηλιά όπου βασίλευε φοβερή δυσοσμία. Όταν τα μάτια του συνήθισαν στο σκοτάδι, είδε πράγματι μια γυναίκα, γριά και αποκρουστική, ρυτιδιασμένη, τριχωτή και βρωμερή.
Εκείνη, σήκωσε προς το μέρος του τα θολά μάτια της και τον ρώτησε, τι θέλει.
- Αναζητώ την Αλήθεια, απάντησε εκείνος.
- Τη βρήκες, του είπε η γριά.
- Εσύ είσαι η Αλήθεια;
- Ναι.
- Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος;
Εκείνη του έδωσε αποδείξεις. Ήξερε τα πάντα για αυτόν, το όνομά του, την ηλικία του, τις περιπέτειές του. Ο άνθρωπος έμεινε αποσβολωμένος και απογοητευμένος, ρώτησε με αμηχανία:
- Είσαι τόσο άσχημη! Ποτέ δεν είχα συναντήσει τίποτα πιο τρομερό από 'σένα. Όμως όλοι θέλουν να σε γνωρίσουν! Θα με ρωτήσουν! Πρέπει να τους πω κάτι! Τι να τους πω;
- Πες τους ψέματα, είπε η Αλήθεια, πες τους ότι είμαι νέα και ωραία, και όλοι θα σε πιστέψουν.
Η αλήθεια συνήθως είναι πικρή... η γυμνή, μαύρη αλήθεια... Είναι σκληρή και κακιά γιατί πονάει...
Ζητάμε πάντα να μάθουμε όλη την αλήθεια ούτε καν τη μισή, ξέροντας πως τις περισσότερες φορές θα φέρει δυστυχία, αλλά στην πραγματικότητα προτιμούμε να ακούσουμε το ψέμα.....
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Μια φορά κι έναν καιρό...ήταν ένας λύκος
Μια φορά κι έναν καιρό...ήταν ένας λύκος του βουνού και του δάσους.
Ελεύθερος έτρεχε στην φύση πότε με την αγέλη πότε μόνος. Απόμακρος πολλές φορές και άλλες κοινωνικός με τα άλλα μέλη της φυλής του. Άγριος στο πνεύμα. Ακόμη κι ο αρχηγός της αγέλης δύσκολα του επέβαλε την κυριαρχία του. Τις νύχτες τους αποχωριζόταν και άραζε μονάχος σε κάποιο ξέφωτο για να κοιτά τον ουρανό και το γλυκό φεγγάρι. Πόσα όνειρα και επιθυμίες άραγε περνούσαν σαν εικόνες μπροστά από τα μάτια της ψυχής του..? Κι έτσι.. με αυτές τις εικόνες τον έπαιρνε ο ύπνος ο σύντομος μέχρι να έρθει το ξημέρωμα που θα επέστρεφε στην αγέλη για να λάβει μέρος στην καθημερινότητα των νόμων της φύσης και των ίδιων.
Κάποια μέρα όμορφη, αγκαλιασμένη από του ήλιου το φως.. Ο λύκος ο ακυβέρνητος βόλταρε μόνος του στο δάσος. Ήρεμος καθώς παρακολουθούσε την ζωή να κυλάει αρμονικά, άκουσε κλάματα μικρού παιδιού.. Έτρεξε προς την πηγή του κλάματος και κρύφτηκε πίσω από τις μεγάλες φυλλωσιές. Κοιτούσε από εκεί το μικρό αγόρι να σπαράζει στο κλάμα. Το περιεργαζόταν από μακριά και δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Να το πλησιάσει...? Κι αν ήταν κάποια παγίδα των ανθρώπων..? Μέσα στις σκέψεις του που ψάχνανε μια τελική απόφαση.. είδε το αγόρι να χάνει τις αισθήσεις του και να σωριάζεται στο χώμα. Οι νόμοι του το έλεγαν ξεκάθαρα... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !!!
Για τον λύκο όμως... ήταν ένα μικρό παιδί χαμένο και φοβισμένο στο δάσος. Σίγουρα αν το άφηνε εκεί μονάχο, δεν θα ζούσε περισσότερο από μια μέρα. Όλο και κάποιο άλλο αγρίμι θα το έβρισκε με όχι και τόσο καλές διαθέσεις... Ακόμη κι αν δεν γινόταν τροφή για κάποιο αγρίμι, σίγουρα δεν θα άντεχε στην πείνα και στο κρύο καθώς θα έπεφτε η νύχτα. Το παιδί δεν είχε καμιά ελπίδα.
Ο λύκος έβαλε σε τάξη τις σκέψεις του και τις επιλογές του. Ο αρχηγός του θα αποδοκίμαζε την οποιαδήποτε βοήθεια προς το παιδί. Κανένα μέλος της αγέλης δεν θα πρόσφερε βοήθεια στο παιδί ακόμη κι αν το ήθελε. Το ένστικτο απέναντι στους ανθρώπους ήταν πάντα τρομακτικό. Όμως.. θυμήθηκε κάποιες ιστορίες που του έλεγε ο θείος του. Για την σωτηρία ενός μικρού κοριτσιού από τον ίδιο όταν ήταν νέος. Και πόσο μεγάλη και ζεστή φιλία είχαν δημιουργήσει οι δύο τους. Άρα ο άνθρωπος και ο λύκος θα μπορούσαν υπό καλές συνθήκες να είναι και φίλοι. Μπροστά του είχε ένα απροστάτευτο παιδί.. Πόσο κακό θα μπορούσε να του κάνει αν του πρόσφερε βοήθεια...? Οι σκέψεις του λύκου έφτασαν στο αποκορύφωμα τους...
Ο λύκος το αποφάσισε...
Πλησίασε αργά-αργά το αναίσθητο αγόρι. Πλησίασε την μύτη του στο πρόσωπο του να πάρει καλύτερα τις μυρωδιές του. Το αγόρι μισάνοιξε τα μάτια.. Ένας κρότος μέσα από έναν θάμνο τάραξε την φύση. Κι ο λύκος άψυχος στο χώμα πέφτει. Το αγόρι χοροπηδά και γελά κι ο κυνηγός μπαμπάς του το καμαρώνει... Έξυπνος ο μπαμπάς... Είχε ακούσει κάποτε από την μητέρα του ότι την είχε σώσει κάποτε ένας λύκος... Αν την έσωσαν εκείνη μια φορά γιατί να μην το κάνουν και με τον γιο του...? Και ορίστε η παγίδα... που θα φέρει λεφτά πολλά από την γούνα και το κρέας του ξεγελασμένου λύκου...
- Υπάρχουν άνθρωποι που θα τρέξουν να βοηθήσουν πριν έρθει η πρώτη σκέψη δισταγμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πέσουν θύματα μιας παγίδας εκμετάλλευσης. Μπορεί να είναι υπερήφανοι, άγριοι στο πνεύμα και με καθαρή δυνατή ψυχή. Όμως αδύναμοι μπροστά στο αδύναμο. Θα απλώσουν το χέρι να βοηθήσουν αμέσως. Κι αυτό το χέρι, δεν θα σκεφτούν ποτέ.. αν είναι ταγμένο να τους ρίξει στον γκρεμό. Αυτό τι πάει να πει...? Πως πρέπει να προσέχουν περισσότερο...? Να περιμένουν να δουν αν το θύμα που ζητάει βοήθεια θα πέσει ή όχι...? Κάνουν αυτό που κάνουν με κάθε κόστος. Κι αυτή είναι η διαφορά τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους.
Ελεύθερος έτρεχε στην φύση πότε με την αγέλη πότε μόνος. Απόμακρος πολλές φορές και άλλες κοινωνικός με τα άλλα μέλη της φυλής του. Άγριος στο πνεύμα. Ακόμη κι ο αρχηγός της αγέλης δύσκολα του επέβαλε την κυριαρχία του. Τις νύχτες τους αποχωριζόταν και άραζε μονάχος σε κάποιο ξέφωτο για να κοιτά τον ουρανό και το γλυκό φεγγάρι. Πόσα όνειρα και επιθυμίες άραγε περνούσαν σαν εικόνες μπροστά από τα μάτια της ψυχής του..? Κι έτσι.. με αυτές τις εικόνες τον έπαιρνε ο ύπνος ο σύντομος μέχρι να έρθει το ξημέρωμα που θα επέστρεφε στην αγέλη για να λάβει μέρος στην καθημερινότητα των νόμων της φύσης και των ίδιων.
Κάποια μέρα όμορφη, αγκαλιασμένη από του ήλιου το φως.. Ο λύκος ο ακυβέρνητος βόλταρε μόνος του στο δάσος. Ήρεμος καθώς παρακολουθούσε την ζωή να κυλάει αρμονικά, άκουσε κλάματα μικρού παιδιού.. Έτρεξε προς την πηγή του κλάματος και κρύφτηκε πίσω από τις μεγάλες φυλλωσιές. Κοιτούσε από εκεί το μικρό αγόρι να σπαράζει στο κλάμα. Το περιεργαζόταν από μακριά και δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Να το πλησιάσει...? Κι αν ήταν κάποια παγίδα των ανθρώπων..? Μέσα στις σκέψεις του που ψάχνανε μια τελική απόφαση.. είδε το αγόρι να χάνει τις αισθήσεις του και να σωριάζεται στο χώμα. Οι νόμοι του το έλεγαν ξεκάθαρα... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !!!
Για τον λύκο όμως... ήταν ένα μικρό παιδί χαμένο και φοβισμένο στο δάσος. Σίγουρα αν το άφηνε εκεί μονάχο, δεν θα ζούσε περισσότερο από μια μέρα. Όλο και κάποιο άλλο αγρίμι θα το έβρισκε με όχι και τόσο καλές διαθέσεις... Ακόμη κι αν δεν γινόταν τροφή για κάποιο αγρίμι, σίγουρα δεν θα άντεχε στην πείνα και στο κρύο καθώς θα έπεφτε η νύχτα. Το παιδί δεν είχε καμιά ελπίδα.
Ο λύκος έβαλε σε τάξη τις σκέψεις του και τις επιλογές του. Ο αρχηγός του θα αποδοκίμαζε την οποιαδήποτε βοήθεια προς το παιδί. Κανένα μέλος της αγέλης δεν θα πρόσφερε βοήθεια στο παιδί ακόμη κι αν το ήθελε. Το ένστικτο απέναντι στους ανθρώπους ήταν πάντα τρομακτικό. Όμως.. θυμήθηκε κάποιες ιστορίες που του έλεγε ο θείος του. Για την σωτηρία ενός μικρού κοριτσιού από τον ίδιο όταν ήταν νέος. Και πόσο μεγάλη και ζεστή φιλία είχαν δημιουργήσει οι δύο τους. Άρα ο άνθρωπος και ο λύκος θα μπορούσαν υπό καλές συνθήκες να είναι και φίλοι. Μπροστά του είχε ένα απροστάτευτο παιδί.. Πόσο κακό θα μπορούσε να του κάνει αν του πρόσφερε βοήθεια...? Οι σκέψεις του λύκου έφτασαν στο αποκορύφωμα τους...
Ο λύκος το αποφάσισε...
Πλησίασε αργά-αργά το αναίσθητο αγόρι. Πλησίασε την μύτη του στο πρόσωπο του να πάρει καλύτερα τις μυρωδιές του. Το αγόρι μισάνοιξε τα μάτια.. Ένας κρότος μέσα από έναν θάμνο τάραξε την φύση. Κι ο λύκος άψυχος στο χώμα πέφτει. Το αγόρι χοροπηδά και γελά κι ο κυνηγός μπαμπάς του το καμαρώνει... Έξυπνος ο μπαμπάς... Είχε ακούσει κάποτε από την μητέρα του ότι την είχε σώσει κάποτε ένας λύκος... Αν την έσωσαν εκείνη μια φορά γιατί να μην το κάνουν και με τον γιο του...? Και ορίστε η παγίδα... που θα φέρει λεφτά πολλά από την γούνα και το κρέας του ξεγελασμένου λύκου...
- Υπάρχουν άνθρωποι που θα τρέξουν να βοηθήσουν πριν έρθει η πρώτη σκέψη δισταγμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πέσουν θύματα μιας παγίδας εκμετάλλευσης. Μπορεί να είναι υπερήφανοι, άγριοι στο πνεύμα και με καθαρή δυνατή ψυχή. Όμως αδύναμοι μπροστά στο αδύναμο. Θα απλώσουν το χέρι να βοηθήσουν αμέσως. Κι αυτό το χέρι, δεν θα σκεφτούν ποτέ.. αν είναι ταγμένο να τους ρίξει στον γκρεμό. Αυτό τι πάει να πει...? Πως πρέπει να προσέχουν περισσότερο...? Να περιμένουν να δουν αν το θύμα που ζητάει βοήθεια θα πέσει ή όχι...? Κάνουν αυτό που κάνουν με κάθε κόστος. Κι αυτή είναι η διαφορά τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους.
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
13 Διαλογισμοί για μια καλύτερη ζωή
13 Διαλογισμοί για μια καλύτερη ζωή (του Gabriel Garcia Marquez)
2. Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν θα σε έκανε να δακρύσεις.
3. Επειδή κάποιος δεν σ’ αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ’ αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του!
4. Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δίνοντας σου το χέρι, σου αγγίζει την καρδιά.
5. Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον, είναι να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα τον έχεις ποτέ!
6. Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ’ αγαπήσει γι’ αυτό σου το χαμόγελο.
7. Μπορεί για όλο τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. Όμως για κάποιο άτομο, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του!
8. Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, που δεν είναι πρόθυμος να τον περάσει μαζί σου.
9. Ο Θεός θα θελήσει να γνωρίσεις πολλούς λανθασμένους ανθρώπους πριν γνωρίσεις το σωστό. Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!
10. Μη κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί το έζησες!
11. Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα σε απογοητεύουν. Εσύ, συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Όμως, να είσαι επιφυλακτικός με τα άτομα που θα εμπιστευθείς για δεύτερη φορά!
12. Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, γίνε ένα καλύτερο άτομο. Ποτέ όμως μην επιτρέψεις στους άλλους, να δουν αυτό που ήσουν!
13. Μην απογοητεύεσαι επειδή κάποια προσπάθεια σου απέτυχε. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Συμπέρασμα: Έχε γεμάτη την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία. Μη λυπάσαι για τίποτα. Γιατί το κάθε τι που συμβαίνει, πάντα συμβαίνει για κάποιο λόγο!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)